Roadtrip Nieuw Zeeland

Na een klein conflict tussen de 'campervan' en zijn monteur, kunnen jullie eindelijk de weg op! Vanaf Auckland rijden jullie richting Kerikeri. Dit is de woonplaats voor de (enorm positief) beruchte familie uit Nootdorp. Zij; mama Esther, papa Coen, zoon Sam en dochter Elisah, zijn hebben in 1999 het toen nog rustige en dorpse Nootdorp verlaten voor het verre en prachtige Nieuw Zeeland. Zoals iedere Nootdorper aangeeft na een reis naar/door Nieuw Zeeland; je kan niet naar Nieuw Zeeland gaan zònder de familie de Wolf te bezoeken. Uiteraard houden jullie deze dorpstraditie in stand en brengen ook jullie een bezoekje.

Vriendelijk, warm en toch nog heel dorps worden jullie ontvangen bij 'de Wolfjes' thuis. Er staan (ruim voldoende) versnaperingen klaar om het gevoel te krijgen zojuist een 5* hotel binnengelopen te zijn. Schitterende verhalen aanhoren onder genot van een koud biertje en een lekker diner behoren tot onze eerste avond in Kerikeri. De volgende ochtend, zaterdag, is het hele huis vroeg uit de veren om de Oranje leeuw in Brazilië aan te moedigen voor hun strijd tegen de gevreesde Spanjaarden. Mede dankzij de oranje versierde huiskamer, onze steun en een heerlijk ontbijt hebben onze nationale helden de Spanjaarden volledig weten te vernederen. Ook aan de andere kant van de wereld voelt dit als het winnen van de wereldbeker! Eindelijk revance genomen op de spaanse stieren, welke ons in 2010..... Nouja, zal ik daar maar over ophouden!

Na de wedstrijd is het tijd om een bezoek te brengen aan Cape Reinga. Het Noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Een flink aantal bochten, bergen en prachtige uitzichten verder, komen jullie aan op de parkeerplaats van Cape Reinga. Snel even een kopje instand noodle soep naar binnen werken en dan richting de bekende vuurtoren wandelen. Een schitterend uitzicht over de eindeloze zee, een hoop foto's en veel gekkigheid behoren tot jullie bezoek. Net na het instappen om terug naar Kerikeri te rijden lopen de regendruppels over de voorruit, wat een timing!

Bij terugkomst bij de familie De Wolf staan er, wederom, heerlijke versnaperingen voor jullie klaar en worden jullie enorm verwend. s'Avonds een drankje in de lokale kroeg en dan is het weer tijd richting 'huis' te gaan. Helaas ging dit niet volledig op eigen initiatief, daar het kroegpersoneel in Kerikeri haar klanten na 3 alcoholische versnaperingen verdenkt van absolute dronkenschap en vervolgens besluit jullie niet meer te serveren. Goed voor de portemonnee maar minder voor de gezelligheid die avond. Uiteraard weten wij de 'afterparty' in het gasten verblijf van familie de Wolf beter tot stand te houden, daar wij de klok nog 04.00 uur hebben zien slaan...

Door het scherp opletten van Coen zijn jullie er de volgende ochtend achter gekomen dat de olie uit de oliefilter van de camper haar weg naar buiten heeft gevonden en daarmee een flink slakkenspoor heeft achter gelaten op het erf. Uiteraard is dit niet zoals het hoort en werd al snel de monteur van het verhuurbedrijf gebeld. Hij zou rond twee uur een kijkje komen nemen naar jullie eigenwijze camper en er vervolgens voor zorgen dat wij zonder verdere mankementen onze reis door Nieuw Zeeland kunnen voortzetten. In de tussentijd heeft Sam jullie meegenomen naar een waterval, welke recht achter het erf dagelijks haar water een flink aantal meters naar beneden gooit. Vervolgens heeft de zon haar stralen exact boven de Bay of Islands los gelaten en vinden we een heerlijk terras om hier even van te genieten. Bij terugkomst blijkt dat het probleem met de camper gelukkig snel verholpen was en kunnen jullie de weg weer op richting de familie van Tom in Dargaville. Dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen en onze roadtrip voort te zetten. Esther, Coen, Sam en ondanks ze er niet was, ook Elisah; enorm bedankt voor jullie gastvrijheid en goede zorgen!

Dargaville, een boerendorp gelegen in het westen van het Noordereiland, is de thuisbasis voor de familie van Tom. 'De Lugtigheidjes' bezitten hier een stuk grond dat twee maal zo groot is als het IJsselmeer. Zo'n 22.000.000 m2 is eigendom en volledig in gebruik door koeien, schapen en her en der een pand waar 7 dagen per week keihard in gewerkt wordt. De enorm ervaren gasten scheren hier twee maal per jaar hun 1400 (!!) schapen. Natuurlijk nemen jullie een aantal foto's en kijken hoe lang het duurt voordat de dik met wol bepakte schapen kaalgeschoren zijn. In 53.7 seconde is een schaap getransformeerd van dikke prop naar nudist. Zelf heb je ook de geautomatiseerde heggeschaar door de dikke wolle vacht heen gehaald. Het is niet gemakkelijk om een strookje wol te scheren, het beestje werkt niet volledig mee en de dikke laag wol maakt het er niet makkelijker op. Wij hebben het wel eens 'zwaar' op werk maar wij zijn er wel achter dat een baan als deze veel intensiever is. Dus beste lezers; stop met klagen of ga schapen scheren.

Even de camper opruimen, backpacks op de twee bovenste bedden leggen en instappen. De rit gaat namelijk verder naar Hot Water Beach, Coromandel Peninsula. Na een heerlijk maar bloedheet eigengegraven bad op het strand van de Coromandel Peninsula en een aantal duiken in de koude zee, rijden jullie door richting Rotorua. Omdat we na zonsondergang aankomen in Waihi besluiten we hier de nacht door te brengen. Helaas is een camping plaats boven ons budget en besluiten we een nacht door te brengen op de parkeerplaats tussen de hoofdweg van en naar Waihi. Sinds het begin van de roadtrip hebben jullie een zoektocht gestart naar een setje dobbelstenen, welke noodzakelijk zijn voor een drankspelletje. Gelukkig mochten we vanuit Dargaville een setje meenemen. Deze komen goed te pas tijdens onze overnachting op de parkeerplaats in Waihi. De volgende ochtend is vroeg begonnen met een lekker kopje koffie in het lokale koffiehuis. De reis naar Rotorua kan voortgezet worden.

Rotorua, een klein stadje dat bekend staat om haar heerlijke zwavellucht, de borrelende slootjes en vele activiteiten. Jullie hebben met z'n vieren het raften geboekt. Ongeveer 50 minuten in de steenkoude river van Rotorua, meerdere grote watervallen getrotseerd, Frank een aantal tanden door zijn lip door onoplettendheid (toch Frank..?!) en enorm veel plezier zijn onderdeel van deze excursie. Al zingend "Daar boven op die berrug" brengen jullie de raft bovenhands terug naar de bus. Wat een bijzondere ervaring is dit weer, echt niet te vergelijken met bijvoorbeeld Dutch Water Dreams. Omdat Tho en jij de avond voor het raften een Swing, waarbij je samen in een soort zak word gelanseerd vanaf ongeveer 35 meter en vervolgens heen en weer geslingerd wordt, hebben gewonnen, gaan jullie dit uiteraard ook doen. Zweethanden, gillen als een stel meiden (sorry dames) en arm in arm trotseren jullie deze val. Gelukkig staan jullie even later met beide benen veilig op de aardboden en is het vervolgens tijd om door te rijden naar Taupo. Dit is de plek waar jij een aantal weken geleden de legendarische skydive gedaan hebt. Tom Thomas en Frank gaan deze 'duik des doods' tevens doen en hebben vanaf Rotorua alle tijd om zich voor te bereiden. Het weer is de afgelopen dagen helaas niet zo goed geweest dus hopen dat de skydive morgen wel plaats kan vinden.

In Rotorua zijn we er tevens achter gekomen dat een van de wieldoppen van de camper reeds besloten heeft zijn eigen roadtrip te gaan maken en is helaas geen onderdeel meer van het wiel. Na een wandeling door de naar zwavel stinkende slootjes in het park vlak bij Lake Rotorua, heeft een wieldop van èèn van de voorbij rijdende auto's ook besloten een eigen leven te gaan leiden en verlaat zijn baasje. Thomas springt de weg op en ontvoerd de wieldop. Onderweg terug speculeren jullie over de mogelijkheid deze wieldop te adopteren en toe te voegen aan ons enige naakte wiel. Bij aankomst blijkt dat toeval niet bestaat en de wieldop perfect past. Helaas heeft de wieldop het niet zo naar zijn/haar zin en heeft een aantal kilometer verderop weer besloten ons te verlaten. Dan maar verder met drie wieldoppen, er bestaan immers ergere dingen.

Omdat de camper helaas geen toilet aan boord heeft en de camping iets te duur was, is er besloten de nacht door te brengen in een hostel in Taupo.
Na een aantal drankjes in de kroeg naast het hostel en een prima nachtrust is het om 09.45 tijd om opgehaald te worden door de helden van Skydive Taupo. Omdat het zonnetje sterk door de gordijnen van onze slaapkamer heen schijnt, is de kans groot dat de skydive doorgaat vandaag!!

Een echte limo komt voorrijden om ons naar het kleine vliegveldje van Skydive Taupo te brengen. Omwille van het feit dat jij de sprong reeds gedaan hebt en de prijs het helaas niet toelaat nogmaals te springen, wacht jij rustig tot de jongens weer veilig de aarde betreden. Tom, Tho en Frank hebben er enorm veel zin in en natuurlijk is het erg spannend. Trillende- en zwetende handen zijn daarom ook onderdeel van het voorbereiden op de sprong des doods. Na 20 minuten vliegen, 60 seconde vrije val en even rond dwarrelen onder de veilige parachute, komen de jongens helemaal vol enthousiasme en adrenaline op de grond aan. Zoals jijzelf het gevoel niet kon beschrijven, staan je maatjes ook met een mond vol tanden, een enorme glimlach en heel veel energie na te genieten van deze schitterende ervaring.

Bij terugkomst in het hostel heb je je vrienden verteld over de hot pools op klein half uurtje wandelen vanaf het hostel. Echter heeft je inschattingsvermogen je ditmaal in de steek gelaten en pas na een klein uurtje arriveren jullie bij de bijzondere hot pools. Van een afstand is het stoom, afkomstig van de kleine waterval welke enorme hoeveelheden warm grondwater de natuurlijke jacuzzi's in laat stromen, al goed te zien. Lekker languit in het warme water met een koud biertje, een perfecte manier op deze avontuurlijke dag tot een einde te brengen. Als de zon onder is en jullie weer in warme kleding geslingerd zijn, staan jullie even te praten met een Duitse reiziger. Hij is met een klein busje reeds 6 maanden aan het toeren door Nieuw Zeeland. Dit is een uitgelezen kans om te vragen of deze Duitser ons af wilt zetten bij het hostel, daar geen van alle zin heeft de wandeltocht terug te gaan ondernemen. Nee heb je en Ja kun je krijgen. Gelukkig is de Duitser de moeilijkste niet en mogen we plaatsnemen in het overvolle, rommelige, oude busje. Voor vertrek vroeg hij ons vriendelijk of wij even konden helpen met het aanduwen van de auto, daar de auto niet uit zichzelf start.... Alsof je in een neerstortende vliegtuig zit, met een motor dat meer rook produceerd dan menig openhaard, worden we veilig afgezet bij ons hostel. Deze Duitser heeft wel twee koude biertjes verdiend. Vriendelijk neemt hij beide biertjes in ontvangst en vraagt ons vlak voor het uitstappen nog even of we ook wat wiet verkopen... Ze zijn ook nooit tevreden he..

Tom en Thomas gaan samen uiteten in Taupo en Frank en ik houden het bij 'left overs' van de vorige lunch. Daarna gezamelijk een aantal potjes pool spelen, waarna maar weer eens gebleken is wie de beste is. Een laatste nacht goed slapen in dit hostel en dan is het de volgende dag weer tijd om richting het zuiden te rijden. De volgende stop is Wellington, waar we zondag 22-6-2014 de boot zullen nemen naar het Zuidereiland. Een nachtje in Wellington en een nieuw avontuur staat weer voor de deur!

Dikke kus van de vier musketiers in Nieuw Zeeland!